Imajte na umu: apsolutna većina ljudi koja podržava invaziju na Ukrajinu, okupaciju, su simpatizeri Sovjetskog Saveza. Pri tome je to karakteristično za sve njih – od jednostavnih učesnika različitih crveno-smeđih sekti do intelektualaca. Naravno, postoje izuzeci od opšteg pravila, ali su na strani okupatora u većini marksisti-lenjinisti. A to je jasan pokazatelj činjenice da je “Ja-volim-SSSR” imperijalistička šema, jezgro imperijskog razmišljanja, ekspanzionističke, imperijske civilizacije.
Marksisti-lenjinisti se raduju što su slatke akcije ruskih pecijalnih snaga dogurale do Kramatorska i Slavjanskog, ili, obrnuto, negiraju javno (najverovarnije, savršeno shvativši kako stvari stoje u praksi, i ne mogu vidjeti relevantne uloge) ni po čemu se ne razlikujući od modernog biznismena, sanjaju obnavljanje SSSR-a u Staljinovim granicama. Tu je razlika u akcentu, ali ne i u srcu materije. Možete raspravljati u nedogled o tome kako su socijalni u raznim fazama razvoja bile stare imperije, i koliko je nasljeđuje (ili nenasljeđuje) novo carstvo; ali jedinstvo vjernika u pobjedu ruskog oružja je upečatljivo. I onda se dolazi do toga da: bez obzira na to ko je postavio pitanje, ona je u svakom slučaju simbol pobjede ruskog oružja.
I šta je još zanimljivo. Pored svih neobičnosti i problema modernog anarhizma, vrlo mali dio anarhista je podržao okupaciju – samo neki pojedinci imperijalisti. Ogromna većina anarhista u Rusiji i Ukrajini je protiv, pri čemu su mnogi podržavali i kijevski Majdan (uz određene rezerve, ponekad fer i razumne, ponekad nategnute).
– Mihajl Šraibman
