Sarajevo, 9. maj 2014.
Čitam mnogo o nezadovoljstvu demonstranata odazivom ljudi na proteste iz samog Sarajeva, gdje su se protesti i odvili. Da, sramotna je činjenica da su Sarajlije u većem broju otišle na otvorenje Vijećnice, koja uopšte nije otvorena za građane ove zemlje i danas sam saznao da Vijećnica danas nije bila otvorena (dakle, sinoć je otvorena, pa opet zatvorena – što nas ne treba čuditi, budući da smo navikli da su naši političari alergični na kulturu, historiju i umjetnost, a tome nas je, valjda, naučio i Zemaljski muzej). Ponovno su se, naravno, koristile stare, izlizane fraze poput “Ako vam je dobro onda ništa”; “Sarajlije imaju posla” itd. Te stvari nisu tačne i smo dokazali 7. februara kada smo zapalili državne institucije. Mislim da je konačno potrebno da se maknemo sa mrtve tačke gdje pokušavamo patetikom i nabijanjem grižnje savjesti dovući ljude na proteste. Otkada se pojedine neformalne grupe i individualci koriste tim frazama, svaki dan je sve manje ljudi na ulici. Možda bi se, pak, trebali pozabaviti pitanjem: zašto je odaziv Sarajlija 9. maja znatno manji nego 7. februara ili za vrijeme JMBG protesta?
Svoje saborce i drugove morate prvo upozoriti na jedan jako bitan faktor na sarajevskoj “aktivističkoj sceni” (ili modnoj pisti), a to su nevladine organizacije. Sarajevo je puno ‘profesionalnih’ aktivista, buržujskih ‘revolucionara’, narandžastih agenata koji parazitiraju na muci naroda, uzimaju pare i donacije za projekte koji ne igraju bitnu ulogu u životu običnih ljudi, služe se narodom kako bi dobili ono što im je potrebno (prostor za rad, sredstva i donacije). Svakog samomislećeg individualca ili neformalnu grupu gledaju kao konkurenciju; svaku ideju pretvaraju u cvrkutanje ptica. Predstavljaju sebe kao lidere, jer su pohađali kurseve i seminare kako se postaje lider (da li narod pristaje da ih takvi ljudi vode, to vam mogu reći brojevi posjetitelja prvih Plenumskih sastanaka i sastanaka poslije 15-20 dana).
Kako su oni uticali na to da odaziv bude mali? Ne mislim da su isključivo uticali na odaziv na ove proteste, već generalno, na sve proteste poslije 7. februara (i koji dan kasnije). O tome se ranije pisalo na Slobodarima (članak: Kako je propao ustanak naroda Bosne i Hercegovine), ali bi valjalo to ponoviti.
Razvodnjavanje protesta traje od 8. februara kada su se na ulici pojavili neki čudni likovi (kojih se ja ne sjećam ni sa 6. februara kada smo se htjeli tući sa murijom i kada nas je bilo svega 50ak spremnih, a ostali dali petama vjetra) koji su demonstrante ‘huškali’ da predaju muriji svakoga ko baci kamen, koktel ili prosto ima masku na licu. Svo to dijeljenje demonstranata na “huligane, narkomane, divljake” i “dostojanstvene, mirne, građanske, demokratske” je dovelo do ove situacije. Za plenumaše su odjednom svi postali „agenti provokatori“ i „režimski igrači“; da, bukvalno svi koji su se usudili da kritikuju taktike istih. I (ne)odaziv na jučerašnjim protestima je rezultat svih onih imbecilnih fraza “Mi građani; Mi dostojanstveni; Mi mirni; Mi ćemo performansom; Mi ćemo Dubiozom Kolektiv”.
I svi oni koji su DOSTOJANSTVENO zapalili zgradu Opštine i Predsjedništva, koji su zapravo i jedini pravi revolucionari u ovoj priči i ljudi koji imaju petlje i znaju da pokažu zube vladajućoj eliti, su odustali od ovih protesta i svega što kontrolira ekipa sa Plenuma (građanskog!).
Zašto je narod dozvolio da ih liberali razdvoje? To moramo gledati u kontekstu protestnog pokreta u Bosni (a kojim iste one face sa plenuma dominiraju). Narod u Bosni i Hercegovini nije navikao ni na kakvo organiziranje, stvaranje manjih progresivnih grupa, preuzimanje inicijative itd. Ljudi jednostavno nisu upoznati sa takvim stvarima i pred nama je ogroman put koji moramo prevaliti kako bi uspjeli da stvorimo jedan zdravi, organizovani, horizontalni, antiautoritarni pokret u kojem će svaki pojedinac biti poštovan.
I valjda je jasno da mnogo truda i rada treba da se uloži u komunikaciji i sarađivanju sa ljudima koji su prošli kroz rat i zadnjih 20 godina držani pod čizmom prljavog bosansko-hercegovačkog režima.
Ja sam zabrinut i mislim da se moramo boriti i sebe zaštititi od crva koji koriste naše podatke i misle da će proći sa svojom liberalnom pro-kapitalističkom agendom unutar protesta i slobodnih medija. Imaju mainstream medije, ali neće dobiti “revoluciju” za svoje slijepe potrebe. Pokušavaju predstaviti sebe kao antikapitaliste, ustvari su agenti, “narančasti” agenti i ima ih puno. Šteta je da im ljudi vjeruju i da sarađuju sa njima. Oni koriste situacije i ljude.
“Sistem koji donosi nebrojena društvena i prirodna uništenja počiva na ljudskom uvažavanju i hijerahiji. Ne imitirajte sistem-borite se protiv njega! “
Road Alert
“U realnosti nenasilje, pacifizam, i tolerancija su iznimno korisni vladarima.Demokratski konflikt čini eksploatisane pasivnima s vjerom u njihove lidere do krajnje poslušnosti. Ali revolucionari odbijaju razvodniti svoje ideje i akcije čovekoljubivim cvrkutanjem reformista-ica. “
Pierleone Porcu
